Standardy klasyfikacji w zarządzaniu informacją produktową

Te wyzwania dotyczą również branży e-commerce, w której klienci chcą wyszukiwać produkty według własnych preferencji. Samo indeksowanie okazuje się niewystarczające, a dane potrzebują struktury, która pozwoli w krótkim czasie uzyskać szczegółowe informacje. Wielkość baterii w telefonie, indeks głośności opony lub mocowanie półki, to tylko przykładowe cechy które interesują klientów. Sprzedawcy chcąc wyjść naprzeciw potrzebom klientów, muszą wiedzieć jakie cechy mają ich produkty i jak ułatwić klientom znalezienie tych informacji. Największe Marketplace to zauważyły i tak rozwijają swoje modele danych, aby udostępnić jak najwięcej informacji klientom w jak najprostszy sposób.

Wyszukiwanie odpowiednich informacji może być czasochłonne jeśli dane nie są odpowiedniej jakości. Po to by podnieść jakość danych, producenci często decydują się na wdrożenie strategii sprzedaży Omnichannel. Zakłada ona uspójnienie oferty w różnych kanałach, tak aby zapewnić klientom możliwość wyboru najwygodniejszego kanału sprzedaży. Spójne dane nie tylko ułatwią klientom znalezienie produktu, ale również pomagają klientowi w podjęciu decyzji zakupowych, ułatwiając porównanie wielu podobnych produktów.

Standardy klasyfikacji produktów zostały opracowane aby ujednolicić i sklasyfikować dane produktowe. Dzięki temu różne kanały dystrybucyjne w komunikacji posługują się tym samym językiem. Główną przeszkodą w komunikacji między systemami jest struktura i zawartość danych. Zastosowanie standardu w różnych kanałach gwarantuje zrozumiałość i właściwą interpretację informacji produktowej. Dane wysokiej jakości pochodzące z wiarygodnego źródła są zrozumiałe dla pozostałych kanałów. Do kanałów docelowych trafiają spójne dane wysokiej jakości, spośród których łatwiej klientowi znaleźć odpowiedni produkt.

1. Uproszczenie wymiany informacji produktowej między kanałami dystrybucyjnymi.
2. Uporządkowanie danych produktowych i zwiększenie ich jakości.
3. Skrócenie czasu potrzebnego do znalezienia produktu, dzięki dostarczeniu wielu cech do filtrowania.
4. Przyspieszenie decyzji zakupowych, dając klientowi wspólne cechy do porównywania produktów.
5. Zwiększenie sprzedaży, dzięki lepszej ekspozycji produktów i marki.
6. Redukcja kosztów: skrócenie czasu time-to-market, optymalizacja zarządzania zapasami i dystrybucją.
7. Wspieranie rozwoju producentów, ułatwiając im: dodanie nowych produktów, poszerzenie działalności o nowe branże, wejście na nowe rynki.

ETIM (European Technical Information Model) - otwarty standard stworzony w 1991 roku w Holandii. Wywodzi się z sektora Elektrotechnicznego, rozszerzany o pobliskie sektory jak HVAC, Hydraulika, Przemysł stoczniowy, Budownictwo, Artykuły sanitarne. Popularny w Europie standard, mający swoje reprezentacje lokalne w 21 krajach europejskich i w regionie ameryki północnej. ETIM nie jest systemem hierarchicznym, koncentruje się na bardzo precyzyjnym zdefiniowaniu technicznych cech i wartości jakie mogą przyjmować. Na przykład w standardzie opisanych jest 10 typów żarówek, a najprostsza ma 19 cech technicznych. Każdy z typów żarówek to osobna klasa, a klasy łączą się w Grupy.

ECLASS (eCl@ss) - Niemiecki standard wydany po raz pierwszy w 2000 roku. Zgodny z normą ISO 13584-42 / IEC 61360, przez co bywa określany jako wspólny “język” dla Przemysłu 4.0 (IOTS). ECLASS zawiera hierarchię, w której najniższy poziom to Klasa. Standard ten blisko współpracuje z ETIM i we wspólnych sektorach posiada mapowanie między klasami. W tym standardzie klasy oprócz danych technicznych zawierają również cechy opisowe i daty np. opis baterii, dodatkowy link do produktu, data sprawdzenia substancji niebezpiecznych.

UNSPSC (United Nations Standard Product and Service Code) - jest globalnym, wielosektorowym standardem klasyfikacji produktów i usług. Standard stworzył w 1998 roku Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP - United Nations Development Programme). W 2003 roku UNDP podpisało umowę z GS1 US na zarządzanie UNSPSC. Pierwotnie standard miał zaspokajać cele oceny statystycznej np. analizę wydatków. Nie koncentruje się na identyfikacji szczegółów produktów, dlatego najniższy poziom w hierarchii (Towar) nie zawiera zestawu cech ani ich właściwości. Z tego względu standard jest adresowany bardziej do sprzedawców niż producentów. Stosowany w przetargach publicznych i na niektórych Marketplace np. Amazon.

GPC (Global Product Classification) - utworzony w 1999 roku przez GS1 jako oddzielny standard, wspierający zarządzaną przez GS1 Globalną Sieć Synchronizacji Danych (GDSN). GS1 zarządza również kodami produktów GTIN, zalecając przypisanie jednego kodu produktu do pojedynczego elementu z najniższego poziomu hierarchii GPC (Cegły). GPC bywa mylony z UNSPSC, bo oba są zarządzane przez GS1 i jest możliwe powiązanie między nimi (Cegła z Towarem). W porównaniu do UNSPSC najniższy poziom hierarchii ma 4-7 własnych cech słownikowych. Oba standardy nie konkurują ze sobą, bo adresują różne potrzeby. GPC jest bardziej alternatywą dla ECLASS, oferując większą elastyczność w tworzeniu własnych cech produktów.

Standardy klasyfikacji produktów często są wspólnymi ustaleniami członków stowarzyszenia, aby ułatwić im wymianę danych między sobą. Jeżeli sprzedaż jest prowadzona we własnych kanałach dystrybucyjnych, można rozważyć stworzenie własnego standardu klasyfikacji. Da to większą elastyczność w definiowaniu zbioru cech, przy zachowaniu wcześniej wymienionych korzyści. Nadając danym nową strukturę warto zainspirować się jednym z istniejących standardów, co ułatwiłoby potencjalne wdrożenie takiego standardu w razie potrzeby np. przy zmianie strategii sprzedaży.